Thailand

Lieve iedereen, sorry dat we zo lang niks van ons hebben laten horen, maar het is veel te leuk om actief op waarbenjij.nu te zitten. Gevolg: een extreem lang verslag. Ga er dus maar goed voor zitten, pak iets lekkers te eten en een kopje thee of koffie en enjoy!

Part 1: Op toeristische tour

Acht uur 's ochtends, na een nacht vliegen, kwamen we 9 januari aan op het vliegveld van Bangkok. Moe gingen we op zoek naar ons hotel, waar we pas 14 uur konden inchecken. Het liefst hadden we nog wat geslapen, maar dat kon niet dus hebben we als dode dieren door Bangkok gelopen. Vooral Myrthe had het erg zwaar door de warme walm, alle etensgeuren en gewoon het overweldigende van Bangkok. Wat een enorm grote, drukke stad is dat. Na het inchecken een paar uur geslapen, naar een bloemenmarktje gegaan en vervolgens in Chinatown terecht gekomen. Daar was niks lekkers te eten (varkenskoppen, haaienvinnen en andere stinkzooi) dus even op Khao San Road -de uitgaansstraat- wat gegeten. Ons hotel (kamer van 12 m2) lag perfect, binnen 10 minuten waren we op de Khao San Road en in onze straat waren ook al allemaal kraampjes met eten en kleren e.d. De volgende dag kwam de toerist in ons naar boven. We zijn eerst naar Grand Palace gegaan (een groot tempelcomplex), waar we kleren moesten huren om knieën en schouders te bedekken, zodat we er echt belachelijk uitzagen. Vervolgens naar de Wat Pho (een andere grote tempel) met een big big buddha. Hier kreeg je een felgroene badjas als 'respectful clothes'. Daarna naar de Golden Mountain, een tempel op een berg, waar we eerst een half uur met een monnik uit India hebben lopen praten. Hierna zijn we naar Jim Thompson's huis gegaan, een westerse man die in Bangkok woonde en zijde vanuit Thailand naar Amerika en Europa exporteerde. Rond 17 uur wilden we naar huis, maar dan is het traffic jam in Bangkok. Geen enkele tuktuk wilde ons voor minder dan 10 euro meenemen, totdat eentje ons gratis wilde brengen in ruil voor twee stops. We hebben dit maar gewoon gedaan (als echte Hollanders) en rond half zes stapten we in en kwart voor zeven waren we thuis, omdat we o.a. een half uur voor een stoplicht moesten wachten. Zo ontzettend veel verkeer!! We gingen een beetje praten met de kerel, die zoals elke tuktukchauffeur over van Persie begon. Hij vond dat Sebas op hem leek. Hij verdiende zo'n 500 baht per dag (12,50 euro) voor 14 uur werken, maar vond het werk wel heel leuk. Hij was aan het sparen om weer terug te gaan naar zijn familie. In de avond hebben we in een gezellig tentje (de ruimte tussen degene die naast je zat en jijzelf was minder dan een halve meter) een drankje gedaan, waar nog de pleuris uitbrak omdat er opeens een kakkerlak over tafel liep. Verder aten twee dronken chicks schorpioenen en ging men helemaal los op Gangnam Style. De volgende dag hebben we de Co van Cessel fiets- + boottocht gedaan, echt heel erg leuk! We werden door allemaal smalle steegjes en steigers door een soort halve jungle naar wijken in Bangkok gereden en vaarden met een bootje over de rivier. We zagen zelfs nog een slang in het water -en kort daarvoor ook kindjes die in datzelfde water zwommen..-. Door deze tocht zag je hoe en waar de mensen woonden. Sommige huizen waren best mooi en groot, andere huizen stonden instabiel op een paar houten paaltjes met golfplaatdaken. De volgende dag was stad 2 aan de beurt: Kanchanaburi. Een klein leuk dorpje, waar we twee nachten zouden blijven. Met de minibus waren we er in ongeveer drie uurtjes en we zijn daarna even de stad ingegaan. In de avond heeft Myrthe haar eerste fried fish gegeten, waar kop en vinnen nog aanzaten. Het was wel heel erg lekker. De volgende dag hebben we een tour gedaan, waarbij we eerst naar de Erawan watervallen gingen die echt fantastisch mooi waren: helder blauw water, waar je de vissen in zag zwemmen. Myrthe heeft (alweer) doodsangsten uitgestaan door die priegelende beesten en dus maar niet gezwommen. Daarna zijn we naar het Hellfire Pass museum gegaan, over de Tweede Wereldoorlog. We deden de audiotour waarbij we te horen kregen dat mannen uit Australië, Nederland en Engeland hier gedurende 2,5 jaar onder de meest verschrikkelijke omstandigheden een treinspoor hebben gebouwd voor de Jappen. Zij gebruikten hem vervolgens iets langer dan een jaar om goederen en wapens over te vervoeren. Met een naar gevoel hebben we met een trein over een stuk spoor, wat nu nog in gebruik is, gereden. Daarna hebben we de River Kwai Bridge gezien. Met het bouwen van die brug zijn veel levens verloren gegaan. In de avond zijn we naar de nachtmarkt geweest en toen zat Kanchanaburi er alweer op. We wilden naar Ayutthaya en ons was de dag ervoor verteld dat nog niemand de minibus had geboekt en we dus met de local bus zouden moeten gaan, die er twee keer zo lang over deed. Bij het ontbijt, hoorden ineens we dat we wel meekonden dus hadden we even wat eten ingeslagen. We moesten langs bij een restaurantje, waar ze plotseling zeiden dat er toch geen plek was. Dus wij stressend met de taxi naar het busstation, waar de bus gelukkig nog stond. Het was redelijk koel en we konden achterin zitten dus dat was al met al heel relaxt. Een vrouw naast ons begon nog in het Thais tegen ons te praten in de hoop dat we Thais terug zouden praten (we hebben namelijk ook spleetogen enzo..) en een andere man was echt heel erg schattig; hij kon best goed Engels en toen er op een gegeven moment een blinde man geld kwam vragen in de bus (dat krijg je, als je geen sociale zekering hebt in een land) zei hij: 'Oh no! A blind man, we have to give him money!' Lieve aziaatjes. Uiteindelijk hebben we er een uur langer over gedaan, scheelde het ons 8 euro p.p. en kwamen we net op tijd bij ons hotel aan, zodat we nog in de boot de tempeltour konden doen. We zijn met een bootje langs wat tempels gevaren, waar we alweer een big buddha hebben gespot en een mooie ruïne hebben gezien. Toen was stad 4 al aan de orde: Chiang Mai! Met de trein vanuit Ayutthaya hebben we er zo'n 10 uur over gedaan, maar ook deze reis viel heel erg mee. Je kreeg zelfs een warme maaltijd -die niet eens vies was-, koffie en thee! Met de taxi werden we bij ons schattige guesthouse afgezet, dat op loopafstand van de Night Bazaar lag. Daar hebben we in de avond nog even rondgelopen. De volgende dag hebben we scooters gehuurd en zijn we maar een berg opgescooterd, waar we nog over Chiang Mai hebben gekeken. Het was erg genieten om met 70 km per uur de berg op te rijden en maar te kijken waar je zou uitkomen. We hebben nog een bergtempel bezocht en zijn daarna door de stad gaan rijden. Bij een reisbureautje hebben we ook gelijk onze tickets vanaf Bangkok naar Koh Phangan geboekt. Daarna hebben we nog ongelofelijke stress gehad, omdat we nog geen hotel in de buurt van de Full Moon Party hadden geboekt. Uiteindelijk hebben we toch nog iets goeds gevonden voor 15 euro p.p. per nacht (drie keer zo duur als gemiddeld). In de avond hebben we mogen aanschouwen hoe jonge Thaitjes -jongens en meisjes- en daarna de zwaargewichten de ring ingingen om een lekker potje te thaiboxen. Er was ook nog een speciale geblinddoekte ronde waarbij vijf man maar een beetje in het rond ging slaan, zelfs op de scheidsrechter. Hilarisch. De finale tussen een Thai en een Argentijn sloeg nergens op, want de Thai was na 3 klappen al uitgeschakeld in de eerste ronde.. De volgende dag deden we een Cooking Class om Thais te leren koken. Klinkt misschien best duf, maar we hadden ten eerste een superleuke lerares, die een beetje Nederlands kon -neuken in de keuken, lekker- en die een supergrappige, aanstekelijke (bijna duivelse) lach had. We hebben werkelijk waar tranen in onze ogen van het lachen gehad. Ten tweede zitten we bijna 3 maanden bijna elke dag Thais/Aziatisch te eten en is het dus superinteressant om te weten welke ingrediënten erin zitten en hoe het wordt bereid. Ook nu gingen we met haar praten en vertelde ze dat ze ongeveer 10.000 baht per maand verdiende (250 euro!!) met zes dagen in de week, zeker 9 uur per dag. Ze vertelde dat er steeds meer westerlingen in wijken komen te wonen, waardoor de huurprijzen omhoog gaan en dat ze het verschrikkelijk vond dat mensen uit Birma hier op straat kwamen bedelen. We moesten nooit geld aan hen geven, maar juist veel fooi aan de mensen die in restaurants hard werken (jullie ook dus geen geld geven, lezers!) Geleerd over eten, maar ook over het land zelf. Het volgende uitstapje was een bijzondere van deze reis: een trekking door de jungle. Via het guesthouse hadden we "2 days, 1 night"; meer dan genoeg. Rond tienen werden we opgehaald en hebben we op een marktje wat eten en drinken gekocht. Daarna met een busje richting de bergen, maar eerst nog een lunch. Samen met vijf Engelsen (een stelletje en een groepje van 3) zouden we de trekking doen. Myrthe had stiekem nog gehoopt op beren, apen en leeuwen, maar het was om het simpel te verwoorden een onwijs mooie tocht door de bomen in de bergen. We hebben schitterend mooie foto's gemaakt (zulke mooie uitzichten gezien!!) en over steile "paden" gelopen, door hoog gras, ga zo maar door. Het was heel goed te doen door een aantal kleine pauzes (onder andere bij een waterval waar je door de rotsen vanaf kon glijden) en na ca. 4 uur lopen waren we bij het dorpje waar we gingen overnachten. Ja, een dorp. In the middle of nowhere, ergens hoog in de bergen. Geen elektriciteit, koude douche.. Een hele bijzondere ervaring. Onze Thaise gids vertelde dat men hier gelukkig was, dat de kinderen wel naar school gingen, maar in de weekenden terugkwamen en daarna in de stad gingen werken of voorgoed hier gingen wonen. In de avond werd er lekker voor ons gekookt en kwamen de kinderen in het dorp voor ons liedjes zingen (zelfs de Thaise versie van Vader Jacob) om geld te verdienen, zodat ze wat te eten konden kopen op school. Er werd uiteraard wel eerst toestemming gevraagd, zodat de donatie niet echt verplicht was zegmaar. De volgende dag gingen we de berg af, onze gids gewoon op slippers net als de dag ervoor, terwijl wij met onze dichte schoenen al moeite hadden om niet te vallen. Weer gestopt bij een mooie waterval en vervolgens naar het olifantenkamp gelopen, waar we drie kwartier op een olifant hebben gereden. Een supervette ervaring!

Deel twee komt later, want het verslag is nu al veelste lang en dan komen er in ieder geval meer dan drie verslagen in drie maanden.. We zijn nu al in Indonesië en zo'n twee weken verder dus we hebben nog genoeg te vertellen!

We genieten nog steeds met volle teugen, jullie horen nog van ons!
Heel veel liefs!